Դավիթ Ամալյան, Ռուբեն Հախվերդյան:
ԿՏԱԿ
Խղճիս հորինած մեղքերի առաջ
կլինեմ ներկա,
Մեղքից վախեցած մտքերիս առաջ` նորից բացակա,
Հետո կփակեմ սիրուց արբեցած իմ աչքերը թաց,
Կբացեմ միայն սրտիս գիշերվա
հեքիաթի առաջ:
Կրկն.-
Իմ վառ հեքիաթում բարբարոս ստի աղոթքը չկա,
Հավատից թաքուն կեղծը տարածող սուտ կրոն չկա,
Փառքի կածանով մարդուն սատանի տուն տանող չկա,
Չարը անկեղծ է, բարին ` բարեպաշտ, սուտ սիրող չկա:
Հեքիաթիս բարի հերոսի առաջ
կլինեմ ներկա,
Բարին գովերգող չարերի առաջ`
նորից բացակա,
Սիրտս կպահեմ քծնող ցերեկվա
մարդաշատ աղբից,
Իմ կնճռոտ հոգին կտամ գիշերվա հանդարտ հեքիաթիս:
Հեքիաթս` երազ, ես` մահկանացու, նորից արթնացա,
Ժամանակ կոչվող աղետի առաջ
նորից խեղճացա,
Սակայն ինքս ինձ խափելու պահին եղա բացակա,
Խղճիս հորինած մեղքերի առաջ
կլինեմ ներկա:
Կրկն.-
Իմ վառ հեքիաթում բարբարոս ստի աղոթքը չկա,
Հավատից թաքուն կեղծը տարածող սուտ կրոն չկա,
Փառքի կածանով մարդուն սատանի տուն տանող չկա,
Չարը անկեղծ է, բարին `
բարեպաշտ, սուտ սիրող չկա:
m.k.
