— Կրակի:
— Ո՞ր կողմ։
— Իյա՜։ Այ տղա, նշան բռնի Նախիջևանին ու կրակի։
— Նախիջևանը ո՞ր կողմն ա։
— Իյա՜։ Այ տղա, դու նշան բռնել չգիտե՞ս։
— Չէ։
— Իյա՜։ Ո՞վ գիտի, արա։ Հը՞։ Այ քեզ բան։ Ձեն հանեք, արա՜։ Արա, էս եքա թնդանոթը քաշ եք տվել ստեղ ու ոչ մեկը նշան բռնել չգիտի՞։ Կրակի, արա՜։ Աշկաչափով ֆռռցրա Նախիջևանի յան ու կրակի։
— Նախիջևանը ո՞ր կողմն ա։
— Այ ընդե, կրակի։
— Չէ, չէ, արա՜, ինչ ես ասում, Իրանն ա ընդե, Նախիջևանը էս յան ա մի քիչ։
— Ի՞նչ ես էշ-էշ դուրս տալիս, արա՜։ Ըտե Թուրքիան ա, արա՜, Թուրքիան։ Նախիջևանը ընդե ա…
— Տո դրանց սաղի մուսուլման մաման… Կրակի, կապ չունի ուր, կրակի, արա՜, կրակի… Ես եմ պատասխան տալիս…
Հրամայում եմ՝ կրակ։
Վահէ Ավետյան:
1990
No comments:
Post a Comment