..."ՈՌ"ը հայերէնի ժողովրդական, հնամենի, գեղեցիկ բառերէն է... Ինչո՞ւ կը վախնանք զայն գործածելէ...
Որքա՜ն ասացուածքներ ունինք "ՈՌ"ով...
Հայկական լաւագոյն բառարաններէն Մալխասեանցի բառարանը այս բառին յատկացուցած է մօտ մէկ էջ...
"ՈՌ"ը աւելի բարեհունչ է քան,
յետոյք,
յետուստ,
սրբան,
երաստան,
նստուկ,
նստատեղի,
աղտահանք,
վայրարկու,
տուտուզ,
տուտուզիկ,
տունդի,
տունդուռուզ,
տուտլուտուզ,
բունծակ,
սեւաջրածակ,
տռծակ,
պզտակ,
գաւակ,
քամակ (մաշալլա՜հ) բառերէն...
...Արաբերէնի "ուարա" (ետեւ) բառին կրնայ յարմարիլ դիպուածով, պատահականութեամբ...
Ընդհանրապէս հայերէնի հնամենի, բնիկ բառերը շատ կարճ են...
Արաբերէնն ունի ﺭﺩﻑ (ridf), ﻣﺆﺧﺮﺓ f (muʾkhera), ﻛَﻔَﻞ (kafal), ﺩﺑﺮ (dabar), ﻋﺠﺰ ('ajaz), աւելի ժողովրդական ﻃﻴﺰ (tiz) բառերը...
...Արեւմտահայերուս համար "ոռ տալ"-ը կը պատկանի ոռտուներուն (կրաւորական նոյնասեռականներուն)...
...ՈՌնալ բայն ալ սերած է ՈՌ բառէն... Եթէ չեմ սխալիր ՈՌ բառի խնամիներ են պՈՌալ. պՈՌչտալ, գՈՌոչել, պՈՌոչել, պՈՌոտախօս, պՈՌոտ, պՈՌոք բառերն ու բայերը...
Ին՜չ ՈՐ է…
16 սեպտեմբեր, 2014
Զավէն Զաքարեան ։
No comments:
Post a Comment